Na een jaar stil zitten, kon in het najaar van 2021 het Bridging Gapsprogramma (VU/PThU) wel doorgaan. Een groep van 16 internationale theologie studenten heeft dit jaar colleges bijwonen, onderzoek doen en kerken en maatschappelijke organisaties bezoeken in Nederland. Doordat het programma van september tot en met november plaatsvond, met veel groepsactiviteiten in de eerste twee maanden van het programma, konden veel activiteiten zoals ‘normaal’ doorgaan, zoals de wekelijkse bijeenkomsten met de groep waarin om de beurt iedere student diens eigen context en relevante theologische vraagstukken presenteerde en het bezoek aan de expositie What a Genderful World bij het Wereldmuseum in Rotterdam.

Het Catharina Halkes Fonds droeg dit jaar bij aan de deelname van Wahyu Wulan Salesti uit Indonesië. Wulan schreef haar onderzoekspaper onder begeleiding van prof. dr. Heleen Zorgdrager, getiteld A feminist-theological vision to empower women oppressed by the patriarchal system in church and culture in Lampung Pepadun. Tijdens de slotpresentaties op 18 november presenteerde zij haar bevindingen. Wulan heeft ten eerste een contextanalyse gedaan van de positie van vrouwen in Lampung Pepadun, Wulans woonplaats in Indonesië. Zij beschrijft dat vrouwen alleen huishoudelijke taken horen te doen en geen financiële zeggenschap hebben. Zij mogen ook hun toekomstige echtgenoot niet zelf kiezen. Deze financiële afhankelijkheid wordt met name zichtbaar wanneer en echtgenoot of familielid komt te overlijden. Vrouwen krijgen sowieso geen erfenis en een weduwe wordt geacht een familielid van haar overleden man te trouwen. Wanneer een vrouw niet aan deze verwachtingen voldoet, wordt zij als dood behandeld.

Geïnspireerd door Kwok Pui Lan, ziet Wulan dat God mensen gelijk geschapen heeft, zonder dat de één superioriteit heeft over de ander. Zij benadrukt dat kerken juist plekken zouden moeten zijn waar gemarginaliseerde mensen, in dit geval vrouwen, terecht kunnen. Wulan moedigt de kerken in Lampung Pepadun aan om met een open blik te onderzoeken welke culturele gebruiken het welzijn van alle mensen bevorderen en welke gebruiken mensen benadelen onderdrukken. Hiernaast ziet Wulan dat kerken een unieke rol kunnen hebben in de transformatie van de realiteit van vrouwen. Zij oppert om kleine supportgroepen op te zetten voor vrouwen, waarin ruimte gemaakt kan worden om wonden te helen en vertrouwen in de toekomst te herwinnen. Zo kan verandering klein starten, maar een grotere beweging in gang zetten. Wulan wijst op een al bestaand, interreligieus, gebruik dat deze functie zou kunnen krijgen: vrouwen komen bij (elkaars) religieuze feestdagen samen om eten en verhalen te delen. Deze momenten zijn een uitgelezen kans voor vrouwen om elkaar te empoweren, aangemoedigd door kerken.

Hiernaast hoopt Wulan dat kerken zich gaan inzetten voor de educatie van vrouwen, met name voor het middelbaar en hoger onderwijs. Zelf is Wulan, als hoogopgeleide jonge vrouw, helaas een uitzondering.